خودت را باور کن...!

وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز و دویدن که آموختی ، پرواز را

------------

راه رفتن بیاموز، زیرا راه‌هایی که می‌روی جزیی از تو می‌شود و سرزمین‌هایی که می‌پیمایی بر مساحت تو اضافه می‌کند.

------------

دویدن بیاموز، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر -

-----------

و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.

------------

من راه رفتن را از یک سنگ آموختم، دویدن را از یک کرم خاکی و پرواز را از یک درخت.

------------

بادها از رفتن به من چیزی نگفتند، زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را نمی‌شناختند.

------------

پلنگان، دویدن را یادم ندادند زیرا آنقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند.

------------

پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند، زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند.

------------

اما سنگی که درد سکون را کشیده بود، رفتن را می‌شناخت؛ کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می‌فهمید و درختی که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می‌دانست ------------

آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت. -

-----------

وقتی داری در دریای زندگی سفر می‌کنی ..از طوفان‌ها و امواج نترس بگذار تا از تو بگذرند.

تو فقط به سفرت ادامه بده و استقامت داشته باش همیشه به خاطر داشته باش.

دریای آرام ناخدای با تجربه و ماهر نمی‌سازد

------------

جایی در قلب هر انسان وجود دارد که در آن افکار تبدیل به آرزو می‌شوند و آرزوها به اهداف بدل می‌گردند.

------------

جایی که در آن هر غیر ممکنی؛ ممکن می شود تنها اگر به هدف‌هایمان ایمان داشته باشیم ------------

چند چیز هست که برای یک زندگی شاد و موفق به آن نیاز داریم؛ اعتقادات..اهداف و آرزوها ..عشق ..خانواده و دوستان

------------

و از همه مهم‌تر اعتماد به نفس خودت را باور داشته باش.