گاه یک تصویر چقدر زیبا میتواند، مفاهیمِ عمیق فلسفی و معرفتشناسی را نشان دهد.
نظریه «عینک ذهن» کانت، همه تلاشش را کرده تا همین نکته کاریکاتور را توضیح دهد.
قصهی این کرگدن، قصهی ماست؛
ما شاخی جلوی چشمانمان نداریم که با آن، همه جهان را در دو طرفِ یک شاخ ببینیم
اما ذهنمان پر است از پیشفرضها و پیش داوریها...
همه ما تصور میکنیم که بیطرفانه قضاوت میکنیم و منطبق با واقع...ا
مثلِ همین کرگدنِ رئالیست!
مثل او تصور میکنیم، که میانِ همه جهان شاخی است زیبا و جهان دو نیمه است:
نیمی این سوی شاخ، نیمی آن سوی شاخ...
غافل از اینکه به ذهنمان عینکی است، نادیده!
قضاوت، کار سختی است...ا
قضاوت در هر کاری...ا
اگر هم اون نبود کلی چیزها را پشت شاخش میدید شاید بهتر باشد یک سری چیزها را نبینی و مانعی جلوش باشد